Brian Panhorst is coach van de MO16-2 van de Apeldoornse hockeyvereniging AMHC. Hij is fanatiek, enorm betrokken en vindt het geweldig om coach te zijn van 'zijn meiden'. Brian: 'Ik kom zelf niet uit de hockeywereld, dus iedere hockeycoach kan mij hockeytechnisch veel leren. Wat ik wel goed kan is de meiden motiveren. Ik vind het geweldig om een positieve teamspirit te creëren. Ik weet dat ik af en toe best direct kan zijn als coach, maar de meiden gaan altijd met een glimlach naar huis.'
Brian Panhorst heeft geen hockeyachtergrond. Als kind én als volwassene was hij niet op het hockeyveld te vinden, maar op het voetbalveld. 'Waar ik was, daar was ook een voetbal. Ik ben altijd gek geweest op sporten en neem vaak de leiding. Daarom was ik vaak ook aanvoerder in de elftallen waarin ik voetbalde. Toen mijn dochter besloot te gaan hockeyen moest ik even schakelen, maar inmiddels ben ik verknocht aan het spelletje. Het balletje is een stuk kleiner, maar toch zijn veel aspecten hetzelfde'.
'Brian is voor het tweede jaar coach van het team. 'Hij is vol passie en geeft alles voor zijn meiden. Dat is de reden dat ik hem genomineerd heb voor ONVZ Coach van de Maand', aldus Lonneke Nijhof. Lonneke is moeder van één van de meiden van de 'MO16-2'.
Brian: 'Ik vind het leuk om mijn ervaring over te brengen op de jonge meiden. Ik kan niet stilzitten tijdens de wedstrijd en ben continu aan het coachen. Dat was best even wennen voor speelsters en tegenstanders. Hockeycoaches zijn normaalgesproken verbaal iets minder aanwezig dan ik ben. Soms coach ik ook best direct, maar altijd met goede bedoelingen. Het is voor mij het belangrijkste dat de meiden met een goed gevoel komen hockeyen.'
Je bent er klaar voor, ONVZ
Ik ben Lonneke, ik ben moeder van een van de spelers en we zijn vandaag bij AMHC Apeldoorn. Ik vind Brian gewoon een hele leuke, goede coach. We hebben hem nu voor het tweede jaar als coach. Hij doet het leuk met de meiden, vol passie, echt hij geeft alles, en ja, dat is gewoon de reden dat ik hem genomineerd heb. Ik vind het ook super leuk dat hij is uitgekozen, dat ze hem hebben kunnen verrassen. Hij was ook echt wel verrast want hij had het totaal niet verwacht. Dus, ja echt super leuk.
Ja, leuk man! Super gaaf.
Oké, nou mijn naam is Brian Panhorst, ik ben 45 jaar. Ik ben trainer bij deze fantastische mooie club: AMHC in Apeldoorn, en ik ben trainer van de MO16-2.
Ja, vroeger was ik vaak de aanvoerder, was ik een prater, ik praat heel veel in het veld. Ik voetbal nu nog steeds in de zaal en ik denk dat ik het spelletje zie. En ik vind het leuk om mijn.. ervaring over te brengen op de jonge meiden en sommige dingen pakken ze wel op en sommige dingen niet, en wat ik dan leuk vind aan het einde van een seizoen: dat ze zijn gegroeid. En dat betekent dat je samen rijk bent. En.. ik kan niet stil zitten op een bank en, alleen maar links en rechts zeggen. Ik sta de hele wedstrijd, ik praat, en ik merk dat de meiden dat ook prettig vinden want ze krijgen er energie van. En hoe meer energie zij krijgen, hoe meer energie ik eigenlijk krijg. Dus het is eigenlijk een wisselwerking.
Ja, wat doet hij niet als coach? Wat een coach hoort te doen, doet hij. Vol passie en liefde geeft hij de trainingen ook, en hij heeft alles over voor die meiden. Die meiden zijn alles. Ik hoop dat de meiden, als ze ooit later aan me terugdenken, dat ze herinneren aan een bloedfanatieke coach waar we altijd mee hebben kunnen lachen en die respect voor elkaar wil hebben. Ik wil dat je respect naar mij hebt. Als je respect naar mij hebt, heb ik ook respect naar jullie, maar ook naar de tegenstander en de scheidsrechter. Want die heb je altijd nodig. We hebben elkaar nodig om deze mooie sport te kunnen beoefenen.
Je bent er klaar voor, ONVZ
Brian!
Logo ONVZ
'De meiden van de 16-2 kunnen soms gevoelig reageren op mijn coaching. Daar probeer ik zoveel mogelijk rekening mee te houden. Positieve coaching is gewoon het allerbelangrijkste. Coach daarom altijd opbouwend en met als doel om te verbeteren.'
'De energie die ik investeer in het team krijg ik altijd weer terug. Dat merk ik steeds weer. De wisselwerking tussen de coach en het team zorgt dat plezier en prestatie hand in hand gaan.'
'Mijn grootste valkuil is mijn fanatisme. Ik wil altijd winnen, zelfs met een potje kaarten. Voor sommige speelsters ligt de lat wat minder hoog en daar moet je als coach rekening mee houden. Wat dat betreft is het belangrijk om elke speelsters op een individuele manier te benaderen, om samen succesvol te zijn.'
